石钟山记

拼音版、注音及读音

　　 shuǐ jīng yún:" péng lí zhī kǒu yǒu shí zhōng shān yān。" lì yuán yǐ wéi xià lín shēn tán，wēi fēng gǔ làng，shuǐ shí xiāng bó，shēng rú hóng zhōng。shì shuō yě，rén cháng yí zhī。jīn yǐ zhōng qìng zhì shuǐ zhōng，suī dà fēng làng bù néng míng yě，ér kuàng shí hū!zhì táng lǐ bó shǐ fǎng qí yí zōng，dé shuāng shí yú tán shàng，kòu ér líng zhī，nán shēng hán hú，běi yīn qīng yuè，fú zhǐ xiǎng téng，yú yùn xú xiē。zì yǐ wéi dé zhī yǐ。rán shì shuō yě，yú yóu yí zhī。shí zhī kēng rán yǒu shēng zhě，suǒ zài jiē shì yě，ér cǐ dú yǐ zhōng míng，hé zāi?

　　《水经》云：“彭蠡之口有石钟山焉。”郦元以为下临深潭，微风鼓浪，水石相搏，声如洪钟。是说也，人常疑之。今以钟磬置水中，虽大风浪不能鸣也，而况石乎！至唐李渤始访其遗踪，得双石于潭上，扣而聆之，南声函胡，北音清越，桴止响腾，余韵徐歇。自以为得之矣。然是说也，余尤疑之。石之铿然有声者，所在皆是也，而此独以钟名，何哉？

　　 yuán fēng qī nián liù yuè dīng chǒu，yú zì qí ān zhōu xíng shì lín rǔ，ér zhǎng zǐ mài jiāng fù ráo zhī dé xīng wèi，sòng zhī zhì hú kǒu，yīn dé guān suǒ wèi shí zhōng zhě。sì sēng shǐ xiǎo tóng chí fǔ，yú luàn shí jiān zé qí yī èr kòu zhī，kōng kōng yān。yú gù xiào ér bù xìn yě。zhì mò yè yuè míng，dú yǔ mài chéng xiǎo zhōu，zhì jué bì xià。dà shí cè lì qiān chǐ，rú měng shòu qí guǐ，sēn rán yù bó rén ér shān shàng qī gǔ，wén rén shēng yì jīng qǐ，zhé zhé yún xiāo jiān yòu yǒu ruò lǎo rén hāi qiě xiào yú shān gǔ zhōng zhě，huò yuē cǐ guàn hè yě。yú fāng xīn dòng yù hái，ér dà shēng fā yú shuǐ shàng，cēng hóng rú zhōng gǔ bù jué。zhōu rén dà kǒng。xú ér chá zhī，zé shān xià jiē shí xué xià，bù zhī qí qiǎn shēn，wēi bō rù yān，hán dàn péng pài ér wèi cǐ yě。zhōu huí zhì liǎng shān jiān，jiāng rù gǎng kǒu，yǒu dà shí dāng zhōng liú，kě zuò bǎi rén，kōng zhōng ér duō qiào，yǔ fēng shuǐ xiàng tūn tǔ，yǒu kuǎn kǎn tāng tà zhī shēng，yǔ xiàng zhī cēng hóng zhě xiāng yìng，rú lè zuò yān。yīn xiào wèi mài yuē:" rǔ shí zhī hū?cēng hóng zhě，zhōu jǐng wáng zhī wú shè yě kuǎn kǎn tāng tà zhě，wèi zhuāng zi zhī gē zhōng yě。gǔ zhī rén bù yú qī yě!"

　　元丰七年六月丁丑，余自齐安舟行适临汝，而长子迈将赴饶之德兴尉，送之至湖口，因得观所谓石钟者。寺僧使小童持斧，于乱石间择其一二扣之，硿硿焉。余固笑而不信也。至莫夜月明，独与迈乘小舟，至绝壁下。大石侧立千尺，如猛兽奇鬼，森然欲搏人；而山上栖鹘，闻人声亦惊起，磔磔云霄间；又有若老人咳且笑于山谷中者，或曰此鹳鹤也。余方心动欲还，而大声发于水上，噌吰如钟鼓不绝。舟人大恐。徐而察之，则山下皆石穴罅，不知其浅深，微波入焉，涵淡澎湃而为此也。舟回至两山间，将入港口，有大石当中流，可坐百人，空中而多窍，与风水相吞吐，有窾坎镗鞳之声，与向之噌吰者相应，如乐作焉。因笑谓迈曰：“汝识之乎？噌吰者，周景王之无射也；窾坎镗鞳者，魏庄子之歌钟也。古之人不余欺也！”

　　 shì bù mù jiàn ěr wén，ér yì duàn qí yǒu wú，kě hū?lì yuán zhī suǒ jiàn wén，dài yǔ yú tóng，ér yán zhī bù xiáng shì dài fū zhōng bù kěn yǐ xiǎo zhōu yè pō jué bì zhī xià，gù mò néng zhī ér yú gōng shuǐ shī suī zhī ér bù néng yán。cǐ shì suǒ yǐ bù chuán yě。ér lòu zhě nǎi yǐ fǔ jīn kǎo jī ér qiú zhī，zì yǐ wéi dé qí shí。yú shì yǐ jì zhī，gài tàn lì yuán zhī jiǎn，ér xiào lǐ bó zhī lòu yě。

　　事不目见耳闻，而臆断其有无，可乎？郦元之所见闻，殆与余同，而言之不详；士大夫终不肯以小舟夜泊绝壁之下，故莫能知；而渔工水师虽知而不能言。此世所以不传也。而陋者乃以斧斤考击而求之，自以为得其实。余是以记之，盖叹郦元之简，而笑李渤之陋也。