后十九日复上宰相书

拼音版、注音及读音

　　 èr yuè shí liù rì，qián xiāng gòng jìn shì hán yù，jǐn zài bài yán xiàng gōng gé xià:

　　二月十六日，前乡贡进士韩愈，谨再拜言相公阁下：

　　 xiàng shàng shū jí suǒ zhe wén hòu，dài mìng fán shí yǒu jiǔ rì，bù dé mìng。kǒng jù bù gǎn táo dùn，bù zhī suǒ wéi，nǎi fù gǎn zì nà yú bù cè zhī zhū，yǐ qiú bì qí shuō，ér qǐng mìng yú zuǒ yòu。

　　向上书及所著文后，待命凡十有九日，不得命。恐惧不敢逃遁，不知所为，乃复敢自纳于不测之诛，以求毕其说，而请命于左右。

　　 yù wén zhī: dǎo shuǐ huǒ zhě zhī qiú miǎn yú rén yě，bù wéi qí fù xiōng zǐ dì zhī cí ài，rán hòu hū ér wàng zhī yě。jiāng yǒu jiè yú qí cè zhě，suī qí suǒ zēng yuàn，gǒu bù zhì hū yù qí sǐ zhě，zé jiāng dà qí shēng jí hū ér wàng qí rén zhī yě。bǐ jiè yú qí cè zhě，wén qí shēng ér jiàn qí shì，bù wéi qí fù xiōng zǐ dì zhī cí ài，rán hòu wǎng ér quán zhī yě。suī yǒu suǒ zēng yuàn，gǒu bù zhì hū yù qí sǐ zhě，zé jiāng kuáng bēn jǐn qì，rú shǒu zú，jiāo máo fà，jiù zhī ér bù cí yě。ruò shì zhě hé zāi?qí shì chéng jí ér qí qíng chéng kě bēi yě。

　　愈闻之：蹈水火者之求免于人也，不惟其父兄子弟之慈爱，然后呼而望之也。将有介于其侧者，虽其所憎怨，苟不至乎欲其死者，则将大其声疾呼而望其仁之也。彼介于其侧者，闻其声而见其事，不惟其父兄子弟之慈爱，然后往而全之也。虽有所憎怨，苟不至乎欲其死者，则将狂奔尽气，濡手足，焦毛发，救之而不辞也。若是者何哉？其势诚急而其情诚可悲也。

　　 yù zhī qiáng xué lì xíng yǒu nián yǐ。yú bù wéi dào zhī xiǎn yí，xíng qiě bù xī，yǐ dǎo yú qióng è zhī shuǐ huǒ，qí jì wēi qiě jí yǐ，dà qí shēng ér jí hū yǐ。gé xià qí yì wén ér jiàn zhī yǐ，qí jiāng wǎng ér quán zhī yú?yì jiāng ān ér bù jiù yú?yǒu lái yán yú gé xià zhě yuē:" yǒu guān nì yú shuǐ ér ruò yú huǒ zhě，yǒu kě jiù zhī dào，ér zhōng mò zhī jiù yě。" gé xià qiě yǐ wéi rén rén hū zāi?bù rán，ruò yù zhě，yì jūn zǐ zhī suǒ yí dòng xīn zhě yě。

　　愈之强学力行有年矣。愚不惟道之险夷，行且不息，以蹈于穷饿之水火，其既危且亟矣，大其声而疾呼矣。阁下其亦闻而见之矣，其将往而全之欤？抑将安而不救欤？有来言于阁下者曰：“有观溺于水而爇于火者，有可救之道，而终莫之救也。”阁下且以为仁人乎哉？不然，若愈者，亦君子之所宜动心者也。

　　 huò wèi yù:" zi yán zé rán yǐ，zǎi xiàng zé zhī zi yǐ，rú shí bù kě hé?" yù qiè wèi zhī bù zhī yán zhě。chéng qí cái néng bù zú dāng wú xián xiàng zhī jǔ ěr ruò suǒ wèi shí zhě，gù zài shàng wèi zhě zhī wèi ěr，fēi tiān zhī suǒ wéi yě。qián wǔ liù nián shí，zǎi xiàng jiàn wén，shàng yǒu zì bù yī méng chōu zhuó zhě，yǔ jīn qǐ yì shí zāi?qiě jīn jié dùguān chá shǐ jí fáng yù yíng tián zhū xiǎo shǐ děng，shàng dé zì jǔ pàn guān，wú jiàn yú yǐ shì wèi shì zhě kuàng zài zǎi xiàng，wú jūn suǒ zūn jìng zhě，ér yuē bù kě hū?gǔ zhī jìn rén zhě，huò qǔ yú dào，huò jǔ yú guǎn kù。jīn bù yī suī jiàn，yóu zú yǐ fāng hū cǐ。qíng ài cí cù，bù zhī suǒ cái，yì wéi shǎo chuí lián yān。

　　或谓愈：“子言则然矣，宰相则知子矣，如时不可何？”愈窃谓之不知言者。诚其材能不足当吾贤相之举耳；若所谓时者，固在上位者之为耳，非天之所为也。前五六年时，宰相荐闻，尚有自布衣蒙抽擢者，与今岂异时哉？且今节度、观察使及防御营田诸小使等，尚得自举判官，无间于已仕未仕者；况在宰相，吾君所尊敬者，而曰不可乎？古之进人者，或取于盗，或举于管库。今布衣虽贱，犹足以方乎此。情隘辞蹙，不知所裁，亦惟少垂怜焉。

　　 yù zài bài。

　　愈再拜。