满江红(辛丑年假守沅州,蒙恩贬罢,归次长沙道中作)
作者:吕胜己
拼音版、注音及读音
yì xī xī lái,chūn yǐ mùyú hán yóu lì。zhèng yǐ lǐdēng shān lín shuǐ,wèi jiē xíng yì。yún jí ǒu xún gāo shì chuán,táo chuān yòu fǎng qín rén jī。xiàng cǐ shíyóu huàn xìng lán shān,guī wú cè。guī jì dìng,guī xīn pò。jīng huàn suì,yóu wèi kè。hái chàng wàngjiā shān qiān lǐ,jiǒng wú xiāo xī。bù kān ní lù yuǎn,yān lín lài yǒu méi huā bái。wèi gū fānglǐng lüè suì hán qíng,shuí rén shí。yú shí bù shǐ zhě yī èr rén,xiū sī yuàn,rǎng wēi gōng,yīn jiā zhòng shāng,bù yí yú lì。yǒu yī gù rén dāng dào,shén lián wú gū,jīn sòng zhī yì shén dòng,nì lǚ bù zhì láng bèi zhě,gù rén zhī ēn yě,suì fā xīng yú fēng yǔ méi huā zhī jiān。
忆昔西来,春已暮、余寒犹力。正迤逦、登山临水,未嗟行役。云笈偶寻高士传,桃川又访秦人迹。向此时、游宦兴阑珊,归无策。
归计定,归心迫。惊换岁,犹为客。还怅望、家山千里,迥无消息。□□不堪泥路远,烟林赖有梅花白。为孤芳、领略岁寒情,谁人识。於时部使者一二人,修私怨,攘微功,阴加中伤,不遗余力。有一故人当道,甚怜无辜,津送之意甚动,逆旅不至狼狈者,故人之恩也,遂发兴於风雨梅花之间。
仅供学习参考,难免有错误,欢迎批评指正。