书幽芳亭记

拼音版、注音及读音

　　 shì zhī cái dé gài yī guó，zé yuē guó shì nǚ zhī sè gài yī guó，zé yuē guó sè lán zhī xiāng gài yī guó，zé yuē guó xiāng。zì gǔ rén zhī guì lán，bù dài chǔ zhī zhú chén ér hòu guì zhī yě。lán shén sì hū jūn zǐ，shēng yú shēn shān báo cóng zhī zhōng，bù wéi wú rén ér bù fāng xuě shuāng líng lì ér jiàn shā，lái suì bù gǎi qí xìng yě。shì suǒ wèi" dùn shì wú mèn，bú jiàn shì ér wú mèn" zhě yě。lán suī hán xiāng tǐ jié，píng jū yǔ xiāo ài bù shū。qīng fēng guò zhī，qí xiāng ǎi rán，zài shì mǎn shì，zài táng mǎn táng，suǒ wèi hán zhāng yǐ shí fā zhě yě。

　　士之才德盖一国，则曰国士；女之色盖一国，则曰国色；兰之香盖一国，则曰国香。自古人知贵兰，不待楚之逐臣而后贵之也。兰甚似乎君子，生于深山薄丛之中，不为无人而不芳；雪霜凌厉而见杀，来岁不改其性也。是所谓“遁世无闷，不见是而无闷”者也。兰虽含香体洁，平居与萧艾不殊。清风过之，其香蔼然，在室满室，在堂满堂，所谓含章以时发者也。

　　 rán lán huì zhī cái dé bù tóng，shì hǎn néng bié zhī。yǔ fàng làng jiāng hú zhī rì jiǔ，nǎi jǐn zhī qí zú。gài lán shì jūn zǐ，huì shì shì dài fū，dà gài shān lín zhōng shí huì ér yī lán yě。lí sāo yuē:" yǔ jì zī lán zhī jiǔ wǎn，yòu shù huì zhī bǎi mǔ。" shì yǐ zhī bù dú jīn，chǔ rén jiàn huì ér guì lán jiǔ yǐ。lán huì cóng chū，shí yǐ shā shí zé mào，wò yǐ tāng míng zé fāng，shì suǒ tóng yě。zhì qí fā huā，yī gān yī huā ér xiāng yǒu yú zhě lán，yī gān wǔ qī huā ér xiāng bù zú zhě huì。huì suī bù ruò lán，qí shì jiāo zé yuǎn yǐ，shì lùn yǐ wéi guó xiāng yǐ。nǎi yuē" dāng mén bù dé bù chú"，shān lín zhī shì，suǒ yǐ wǎng ér bù fǎn zhě yé!

　　然兰蕙之才德不同，世罕能别之。予放浪江湖之日久，乃尽知其族。盖兰似君子，蕙似士大夫，大概山林中十蕙而一兰也。《离骚》曰：“予既滋兰之九畹，又树蕙之百亩。”是以知不独今，楚人贱蕙而贵兰久矣。兰蕙丛出，莳以砂石则茂，沃以汤茗则芳，是所同也。至其发花，一干一花而香有余者兰，一干五七花而香不足者蕙。蕙虽不若兰，其视椒则远矣，世论以为国香矣。乃曰“当门不得不锄”，山林之士，所以往而不返者耶！