美人赋

拼音版、注音及读音

　　 sī mǎ xiàng rú，měi lì xián dōu，yóu yú liáng wáng，liáng wáng yuè zhī。zōu yáng zèn zhī yú wáng yuē:" xiàng rú měi zé měi yǐ，rán fú sè róng yě，yāo lì bù zhōng，jiāng yù mèi cí qǔ yuè，yóu wáng hòu gōng，wáng bù chá zhī hū?"

　　司马相如，美丽闲都，游于梁王，梁王悦之。邹阳谮之于王曰：“相如美则美矣，然服色容冶，妖丽不忠，将欲媚辞取悦，游王后宫，王不察之乎？”

　　 wáng wèn xiàng rú yuē:" zi hào sè hū?" xiàng rú yuē:" chén bù hào sè yě。" wáng yuē:" zi bù hào sè，hé ruò kǒng mò hū?" xiàng rú yuē:" gǔ zhī bì sè，kǒng mò zhī tú，wén qí kuì nǚ ér xiá shì，wàng zhāo gē ér huí chē，pì yóu fáng huǒ shuǐ zhōng，bì nì shān yú，cǐ nǎi wèi jiàn qí kě yù，hé yǐ míng bù hào sè hū?ruò chén zhě，shào zhǎng xī tǔ，guān chù dú jū，shì yǔ liáo kuò，mò yǔ wèi yú。chén zhī dōng lín，yǒu yī nǚ zǐ，yún fā fēng yàn，é méi hào chǐ，yán shèng sè mào，jǐng yào guāng qǐ。héng qiào qiào ér xī gù，yù liú chén ér gòng zhǐ。dēng yuán ér wàng chén，sān nián yú zī yǐ，chén qì ér bù xǔ。

　　王问相如曰：“子好色乎？”相如曰：“臣不好色也。”王曰：“子不好色，何若孔墨乎？”相如曰：“古之避色，孔墨之徒，闻齐馈女而遐逝，望朝歌而回车，譬犹防火水中，避溺山隅，此乃未见其可欲，何以明不好色乎？若臣者，少长西土，鳏处独居，室宇辽廓，莫与为娱。臣之东邻，有一女子，云发丰艳，蛾眉皓齿，颜盛色茂，景曜光起。恒翘翘而西顾，欲留臣而共止。登垣而望臣，三年于兹矣，臣弃而不许。

　　" qiè mù dài wáng zhī gāo yì，mìng jià dōng lái，tú chū zhèng wèi，dào yóu sāng zhōng。cháo fā qín wěi，mù sù shàng gōng。shàng gōng xián guǎn，jì mò yún xū，mén gé zhòu yǎn，ài ruò shén jū。chén pái qí hù ér zào qí shì，fāng xiāng fēn liè，fǔ zhàng gāo zhāng。yǒu nǚ dú chǔ，wǎn rán zài chuáng。qí pā yì lì，shū zhì yàn guāng。dǔ chén qiān yán，suǒ cóng lái wú nǎi yuǎn hū?jìn míng qín。chén suì fǔ qín，wèi yōu lán bái xuě zhī qū。sī jiā rén xī qíng shāng bēi!yǒu měi rén xī lái hé chí，rì jì mù xī huá sè shuāi，gǎn tuō shēn xī zhǎng zì sī。luó xiù fú chén yī。shí rì xī xī，xuán yīn huì míng，liú fēng cǎn liè，sù xuě piāo líng，xián fáng jì mì，bù wén rén shēng。yú shì qǐn jù jì chén，fú wán zhēn qí，jīn zā xūn xiāng，fǔ zhàng dī chuí，yīn rù zhòng chén，jiǎo zhěn héng shī。nǚ nǎi chí qí shàng fú，biǎo qí xiè yī。hào tǐ chéng lù，ruò gǔ fēng jī。shí lái qīn chén，róu huá rú zhī。chén nǎi mài dìng yú nèi，xīn zhèng yú huái，xìn shì dàn dàn，bǐng zhì bù huí。fān rán gāo jǔ，yǔ bǐ cháng cí。

　　“窃慕大王之高义，命驾东来，途出郑卫，道由桑中。朝发溱洧，暮宿上宫。上宫闲馆，寂寞云虚，门阁昼掩，暧若神居。臣排其户而造其室，芳香芬烈，黼帐高张。有女独处，婉然在床。奇葩逸丽，淑质艳光。睹臣迁延，微笑而言曰：‘上客何国之公子！所从来无乃远乎？’遂设旨酒，进鸣琴。臣遂抚琴，为幽兰白雪之曲。女乃歌曰：‘独处室兮廓无依，思佳人兮情伤悲！有美人兮来何迟，日既暮兮华色衰，敢托身兮长自思。’玉钗挂臣冠，罗袖拂臣衣。时日西夕，玄阴晦冥，流风惨冽，素雪飘零，闲房寂谧，不闻人声。于是寝具既陈，服玩珍奇，金鉔薰香，黼帐低垂，裀褥重陈，角枕横施。女乃驰其上服，表其亵衣。皓体呈露，弱骨丰肌。时来亲臣，柔滑如脂。臣乃脉定于内，心正于怀，信誓旦旦，秉志不回。翻然高举，与彼长辞。