风赋

拼音版、注音及读音

　　 chǔ xiāng wáng yóu yú lán tái zhī gōng，sòng yù jǐng chà shì。yǒu fēng sà rán ér zhì，wáng nǎi pī jīn ér dāng zhī，yuē:" kuài zāi cǐ fēng!guǎ rén suǒ yǔ shù rén gòng zhě xié?" sòng yù duì yuē:" cǐ dú dài wáng zhī fēng ěr，shù rén ān dé ér gòng zhī!"

　　楚襄王游于兰台之宫，宋玉景差侍。有风飒然而至，王乃披襟而当之，曰：“快哉此风！寡人所与庶人共者邪？”宋玉对曰：“此独大王之风耳，庶人安得而共之！”

　　 wáng yuē:" fū fēng zhě，tiān dì zhī qì，pǔ chàng ér zhì，bù zé guì jiàn gāo xià ér jiā yān。jīn zi dú yǐ wéi guǎ rén zhī fēng，qǐ yǒu shuō hū?" sòng yù duì yuē:" chén wén yú shī: zhǐ jù lái cháo，kōng xué lái fēng。qí suǒ tuō zhě rán，zé fēng qì shū yān。"

　　王曰：“夫风者，天地之气，溥畅而至，不择贵贱高下而加焉。今子独以为寡人之风，岂有说乎？”宋玉对曰：“臣闻于师：枳句来巢，空穴来风。其所托者然，则风气殊焉。”

　　 wáng yuē:" fū fēng shǐ ān shēng zāi?" sòng yù duì yuē:" fū fēng shēng yú dì，qǐ yú qīng píng zhī mò。qīn yín xī gǔ，shèng nù yú tǔ náng zhī kǒu。yuán tài shān zhī ā，wǔ yú sōng bǎi zhī xià，piāo hū píng pāng，jī yáng biāo nù。hóng hóng léi shēng，huí xué cuò wù。jué shí fá mù，shāo shā lín mǎng。zhì qí jiāng shuāi yě，bèi lì pī lí，chòng kǒng dòng jiàn，xuàn huàn càn làn，lí sàn zhuǎn yí。gù qí qīng liáng xióng fēng，zé piāo jǔ shēng jiàng。chéng líng gāo chéng，rù yú shēn gōng。dǐ huá yè ér zhèn qì，pái huái yú guì jiāo zhī jiān，áo xiáng yú jī shuǐ zhī shàng。jiāng jī fú róng zhī jīng。liè huì cǎo，lí qín héng，gài xīn yí，bèi tí yáng，huí xué chōng líng，xiāo tiáo zhòng fāng。rán hòu cháng yáng zhōng tíng，běi shàng yù táng，jī yú luó chuáng，jīng yú dòng fáng，nǎi dé wèi dài wáng zhī fēng yě。gù qí fēng zhōng rén zhuàng，zhí cǎn qī lán lì，qīng liáng zēng xī。qīng qīng líng líng，yù bìng xī chéng，fā míng ěr mù，níng tǐ pián rén。cǐ suǒ wèi dài wáng zhī xióng fēng yě。"

　　王曰：“夫风始安生哉？”宋玉对曰：“夫风生于地，起于青苹之末。侵淫溪谷，盛怒于土囊之口。缘太山之阿，舞于松柏之下，飘忽淜滂，激飏熛怒。耾耾雷声，回穴错迕。蹶石伐木，梢杀林莽。至其将衰也，被丽披离，冲孔动楗，眴焕粲烂，离散转移。故其清凉雄风，则飘举升降。乘凌高城，入于深宫。抵华叶而振气，徘徊于桂椒之间，翱翔于激水之上。将击芙蓉之精。猎蕙草，离秦衡，概新夷，被荑杨，回穴冲陵，萧条众芳。然后徜徉中庭，北上玉堂，跻于罗幢，经于洞房，乃得为大王之风也。故其风中人状，直惨凄惏栗，清凉增欷。清清泠泠，愈病析酲，发明耳目，宁体便人。此所谓大王之雄风也。”

　　 wáng yuē:" shàn zāi lùn shì!fū shù rén zhī fēng，qǐ kě wén hū?" sòng yù duì yuē:" fū shù rén zhī fēng，wěng rán qǐ yú qióng xiàng zhī jiān，kū kè yáng chén，bó yù fán yuān，chòng kǒng xí mén。dòng shā kè，chuī sǐ huī，hài hùn zhuó，yáng fǔ yú，xié báo rù wèng yǒu，zhì yú shì lú。gù qí fēng zhōng rén zhuàng，zhí duì hùn yù yì，ōu wēn zhì shī，zhōng xīn cǎn dá，shēng bìng zào rè。zhōng chún wèi zhēn，dé mù wèi miè，dàn zé sòu huò，sǐ shēng bù zú。cǐ suǒ wèi shù rén zhī cí fēng yě。

　　王曰：“善哉论事！夫庶人之风，岂可闻乎？”宋玉对曰：“夫庶人之风，塕然起于穷巷之间，堀堁扬尘，勃郁烦冤，冲孔袭门。动沙堁，吹死灰，骇溷浊，扬腐余，邪薄入瓮牖，至于室庐。故其风中人状，直憞溷郁邑，殴温致湿，中心惨怛，生病造热。中唇为胗，得目为篾，啖齰嗽获，死生不卒。此所谓庶人之雌风也。