上枢密韩太尉书

拼音版、注音及读音

　　 tài wèi zhí shì: zhé shēng hǎo wéi wén，sī zhī zhì shēn。yǐ wéi wén zhě qì zhī suǒ xíng，rán wén bù kě yǐ xué ér néng，qì kě yǐ yǎng ér zhì。mèng zǐ yuē:" wǒ shàn yǎng wú hào rán zhī qì。" jīn guān qí wén zhāng，kuān hòu hóng bó，chōng hū tiān dì zhī jiān，chēng qí qì zhī xiǎo dà。tài shǐ gōng xíng tiān xià，zhōu lǎn sì hǎi míng shān dà chuān，yǔ yànzhào jiān háo jùn jiāo yóu，gù qí wén shū dàng，pō yǒu qí qì。cǐ èr zi zhě，qǐ cháng zhí bǐ xué wèi rú cǐ zhī wén zāi?qí qì chōng hū qí zhōng ér yì hū qí mào，dòng hū qí yán ér jiàn hū qí wén，ér bù zì zhī yě。

　　太尉执事：辙生好为文，思之至深。以为文者气之所形，然文不可以学而能，气可以养而致。孟子曰：“我善养吾浩然之气。”今观其文章，宽厚宏博，充乎天地之间，称其气之小大。太史公行天下，周览四海名山大川，与燕、赵间豪俊交游，故其文疏荡，颇有奇气。此二子者，岂尝执笔学为如此之文哉？其气充乎其中而溢乎其貌，动乎其言而见乎其文，而不自知也。
　　 zhé shēng shí yǒu jiǔ nián yǐ。qí jū jiā suǒ yǔ yóu zhě，bù guò qí lín lǐ xiāng dǎng zhī rén suǒ jiàn bù guò shù bǎi lǐ zhī jiān，wú gāo shān dà yě kě dēng lǎn yǐ zì guǎng bǎi shì zhī shū，suī wú suǒ bù dú，rán jiē gǔ rén zhī chén jī，bù zú yǐ jī fā qí zhì qì。kǒng suì gǔ mò，gù jué rán shě qù，qiú tiān xià qí wén zhuàng guān，yǐ zhī tiān dì zhī guǎng dà。guò qínhàn zhī gù dū，zì guān zhōng nánsōnghuá zhī gāo，běi gù huáng hé zhī bēn liú，kǎi rán xiǎng jiàn gǔ zhī háo jié。zhì jīng shī，yǎng guān tiān zǐ gōng què zhī zhuàng，yǔ cāng lǐnfǔ kùchéng chíyuàn yòu zhī fù qiě dà yě，ér hòu zhī tiān xià zhī jù lì。jiàn hàn lín ōu yáng gōng，tīng qí yì lùn zhī hóng biàn，guān qí róng mào zhī xiù wěi，yǔ qí mén rén xián shì dài fū yóu，ér hòu zhī tiān xià zhī wén zhāng jù hū cǐ yě。tài wèi yǐ cái lüè guān tiān xià，tiān xià zhī suǒ shì yǐ wú yōu，sì yí zhī suǒ dàn yǐ bù gǎn fā，rù zé zhōu gōngzhào gōng，chū zé fāng shūzhào hǔ。ér zhé yě wèi zhī jiàn yān。
　　辙生十有九年矣。其居家所与游者，不过其邻里乡党之人；所见不过数百里之间，无高山大野可登览以自广；百氏之书，虽无所不读，然皆古人之陈迹，不足以激发其志气。恐遂汩没，故决然舍去，求天下奇闻壮观，以知天地之广大。过秦、汉之故都，恣观终南、嵩、华之高，北顾黄河之奔流，慨然想见古之豪杰。至京师，仰观天子宫阙之壮，与仓廪、府库、城池、苑囿之富且大也，而后知天下之巨丽。见翰林欧阳公，听其议论之宏辩，观其容貌之秀伟，与其门人贤士大夫游，而后知天下之文章聚乎此也。太尉以才略冠天下，天下之所恃以无忧，四夷之所惮以不敢发，入则周公、召公，出则方叔、召虎。而辙也未之见焉。
　　 qiě fú rén zhī xué yě，bù zhì qí dà，suī duō ér hé wéi?zhé zhī lái yě，yú shān jiàn zhōng nánsōnghuá zhī gāo，yú shuǐ jiàn huáng hé zhī dà qiě shēn，yú rén jiàn ōu yáng gōng，ér yóu yǐ wéi wèi jiàn tài wèi yě。gù yuàn dé guān xián rén zhī guāng yào，wén yī yán yǐ zì zhuàng，rán hòu kě yǐ jǐn tiān xià zhī dà guān ér wú hàn zhě yǐ。
　　且夫人之学也，不志其大，虽多而何为？辙之来也，于山见终南、嵩、华之高，于水见黄河之大且深，于人见欧阳公，而犹以为未见太尉也。故愿得观贤人之光耀，闻一言以自壮，然后可以尽天下之大观而无憾者矣。
　　 zhé nián shào，wèi néng tōng xí lì shì。xiàng zhī lái，fēi yǒu qǔ yú dòu shēng zhī lù，ǒu rán dé zhī，fēi qí suǒ lè。rán xìng de cì guī dài xuǎn，shǐ de yōu yóu shù nián zhī jiān，jiāng yǐ yì zhì qí wén，qiě xué wéi zhèng。tài wèi gǒu yǐ wéi kě jiào ér rǔ jiào zhī，yòu xìng yǐ!
　　辙年少，未能通习吏事。向之来，非有取于斗升之禄，偶然得之，非其所乐。然幸得赐归待选，使得优游数年之间，将以益治其文，且学为政。太尉苟以为可教而辱教之，又幸矣！