报刘一丈书

拼音版、注音及读音

　　 shù qiān lǐ wài，dé zhǎng zhě shí cì yī shū，yǐ wèi zhǎng xiǎng，jí yì shén xìng yǐ hé zhì gèng rǔ kuì yí，zé bù cái yì jiāng hé yǐ bào yān?shū zhōng qíng yì shén yīn，jí zhǎng zhě zhī bù wàng lǎo fù，zhī lǎo fù zhī niàn zhǎng zhě shēn yě。

　　数千里外，得长者时赐一书，以慰长想，即亦甚幸矣；何至更辱馈遗，则不才益 将何以报焉？书中情意甚殷，即长者之不忘老父，知老父之念长者深也。

　　 zhì yǐ shàng xià xiāng fú，cái dé chēng wèi yǔ bù cái，zé bù cái yǒu shēn gǎn yān。fū cái dé bù chēng，gù zì zhī zhī yǐ zhì yú bù fú zhī bìng，zé yóu bù cái wéi shèn。

　　至以「上下 相孚，才德称位」语不才，则不才有深感焉。 夫才德不称，固自知之矣；至於不孚之病，则尤不才为甚。

　　 qiě jīn zhī suǒ wèi fú zhě，hé zāi?rì xī cè mǎ，hòu quán zhě zhī mén。mén zhě gù bù rù，zé gān yán mèi cí，zuò fù rén zhuàng，xiù jīn yǐ sī zhī。jí mén zhě chí cì rù，ér zhǔ rén yòu bù jí chū jiàn lì jiù zhōng pū mǎ zhī jiān，è qì xí yī xiù，jí jī hán dú rè bù kě rěn，bù qù yě 。dǐ mù，zé qián suǒ shòu zèng jīn zhě，chū bào kè yuē: xiàng gōng juàn，xiè kè yǐ!kè qǐng míng rì lái!jí míng rì，yòu bù gǎn bù lái。yè pī yī zuò，wén jī míng，jí qǐ guàn zhì，zǒu mǎ dǐ mén mén zhě nù yuē: wèi shuí?zé yuē : zuó rì zhī kè lái。zé yòu nù yuē: hé kè zhī qín yě?qǐ yǒu xiàng gōng cǐ shí chū jiàn kè hū?kè xīn chǐ zhī ，qiáng rěn ér yǔ yán yuē: wáng nài hé yǐ，gū róng wǒ rù!mén zhě yòu dé suǒ zèng jīn，zé qǐ ér rù zhī yòu lì xiàng suǒ lì jiù zhōng。xìng zhǔ zhě chū，nán miàn zhào jiàn，zé jīng zǒu pú fú jiē xià。zhǔ zhě yuē: jìn!zé zài bài，gù chí bù qǐ qǐ zé shàng suǒ shàng shòu jīn。zhǔ zhě gù bù shòu，zé gù qǐng。zhǔ zhě gù gù bù shòu，zé yòu gù qǐng，rán hòu mìng lì nà zhī。zé yòu zài bài，yòu gù chí bù qǐ qǐ zé wǔ liù yī shǐ chū。chū yī mén zhě yuē: guān rén xìng gù wǒ，tā rì lái，xìng wú zǔ wǒ yě!mén zhě dá yī。dà xǐ bēn chū，mǎ shàng yù suǒ jiāo shí，jí yáng biān yǔ yuē: shì zì xiàng gōng jiā lái，xiàng gōng hòu wǒ，hòu wǒ!qiě xū yán zhuàng。jí suǒ jiāo shí，yì xīn wèi xiàng gōng hòu zhī yǐ。xiàng gōng yòu shāo shāo yǔ rén yuē: mǒu yě xián!mǒu yě xián!wén zhě yì xīn xǔ jiāo zàn zhī。

　　且今之所谓孚者，何哉？日夕策马，候权者之门。门者故不入，则甘言媚词，作妇人状，袖金以私之。即门者持刺入，而主人又不即出见；立厩中仆马之间，恶气袭衣袖，即饥寒毒热不可忍，不去也 。抵暮，则前所受赠金者，出报客曰：「相公倦，谢客矣！客请明日来！」即明日， 又不敢不来。夜披衣坐，闻鸡鸣，即起盥栉，走马抵门；门者怒曰：「为谁？」则曰 ：「昨日之客来。」则又怒曰：「何客之勤也？岂有相公此时出见客乎？」客心耻之 ，强忍而与言曰：「亡奈何矣，姑容我入！」门者又得所赠金，则起而入之；又立向 所立厩中。 幸主者出，南面召见，则惊走匍匐阶下。主者曰：「进！」则再拜，故迟不起； 起则上所上寿金。主者故不受，则固请。主者故固不受，则又固请，然後命吏纳之。 则又再拜，又故迟不起；起则五六揖始出。出揖门者曰：「官人幸顾我，他日来，幸 无阻我也！」门者答揖。大喜奔出，马上遇所交识，即扬鞭语曰：「适自相公家来， 相公厚我，厚我！」且虚言状。即所交识，亦心畏相公厚之矣。相公又稍稍语人曰：「某也贤！某也贤！」闻者亦心许交赞之。

　　 cǐ shì suǒ wèi shàng xià xiāng fú yě，zhǎng zhě wèi pū néng zhī hū?qián suǒ wèi quán mén zhě，zì suì shí fú là，yī cì zhī wài，jí jīng nián bù wǎng yě。xián dào jīng qí mén，zé yì yǎn ěr bì mù，yuè mǎ jí zǒu guò zhī，ruò yǒu suǒ zhuī zhú zhě，sī zé pū zhī biǎn zhōng，yǐ cǐ zhǎng bú jiàn yí yú zhǎng lì，pū zé yù yì bù gù yě。měi dà yán yuē: rén shēng yǒu mìng，wú wéi yǒu mìng，wú wéi shǒu fèn ér yǐ。zhǎng zhě wén zhī，dé wú yàn qí wèi yū hū?

　　此世所谓上下相孚也，长者谓仆能之乎？前所谓权门者，自岁时伏腊，一刺之外，即经年不往也。闲道经其门，则亦掩耳 闭目，跃马疾走过之，若有所追逐者，斯则仆之褊衷，以此长不见怡於长吏，仆则愈 益不顾也。每大言曰：「人生有命，吾惟有命，吾惟守分而已。」长者闻之，得无厌 其为迂乎？

　　 xiāng yuán duō gù，bù néng bù dòng kè zi zhī chóu。zhì yú zhǎng zhě zhī bào cái ér kùn，zé yòu lìng wǒ chuàng rán yǒu gǎn。tiān zhī yǔ xiān shēng zhě shén hòu，wáng lùn zhǎng zhě bù yù qīng qì zhī，jí tiān yì yì bù yù zhǎng zhě zhī qīng qì zhī yě，xìng níng xīn zāi!

　　乡园多故，不能不动客子之愁。至于长者之抱才而困，则又令我怆然有感。天之与先生者甚厚，亡论长者不欲轻弃之，即天意亦不欲长者之轻弃之也，幸宁心哉！