箕子碑

拼音版、注音及读音

　　 fán dà rén zhī dào yǒu sān: yī yuē zhèng méng nàn，èr yuē fǎ shòu shèng，sān yuē huà jí mín。yīn yǒu rén rén yuē jī zǐ，shí jù zī dào yǐ lì yú shì，gù kǒng zǐ shù liù jīng zhī zhǐ，yóu yīn qín yān。

　　凡大人之道有三：一曰正蒙难，二曰法授圣，三曰化及民。殷有仁人曰箕子，实具兹道以立于世，故孔子述六经之旨，尤殷勤焉。

　　 dāng zhòu zhī shí，dà dào bèi luàn，tiān wēi zhī dòng bù néng jiè，shèng rén zhī yán wú suǒ yòng。jìn sǐ yǐ bìng mìng，chéng rén yǐ，wú yì wú sì，gù bù wéi。wěi shēn yǐ cún sì，chéng rén yǐ，yǔ wáng wú guó，gù bù rěn。jù shì èr dào，yǒu xíng zhī zhě yǐ。shì yòng bǎo qí míng zhé，yǔ zhī fǔ yǎng huì shì mó fàn，rǔ yú qiú nú hūn ér wú xié，tuí ér bù xī gù zài yì yuē" jī zǐ zhī míng yí"，zhèng méng nàn yě。jí tiān mìng jì gǎi，shēng rén yǐ zhèng，nǎi chū dà fǎ，yòng wèi shèng shī。zhōu rén dé yǐ xù yí lún ér lì dà diǎn gù zài shū yuē" yǐ jī zǐ guī zuò hóng fàn"，fǎ shòu shèng yě。jí fēng cháo xiǎn，tuī dào xùn sú，wéi dé wú lòu，wéi rén wú yuǎn，yòng guǎng yīn sì，bǐ yí wèi huá，huà jí mín yě。lǜ shì dà dào，cóng yú jué gōng，tiān dì biàn huà，wǒ dé qí zhèng，qí dà rén yú?

　　当纣之时，大道悖乱，天威之动不能戒，圣人之言无所用。进死以并命，诚仁矣，无益吾祀，故不为。委身以存祀，诚仁矣，与亡吾国，故不忍。具是二道，有行之者矣。是用保其明哲，与之俯仰；晦是谟范，辱于囚奴；昏而无邪，隤而不息；故在易曰“箕子之明夷”，正蒙难也。及天命既改，生人以正，乃出大法，用为圣师。周人得以序彝伦而立大典；故在书曰“以箕子归作《洪范》”，法授圣也。及封朝鲜，推道训俗，惟德无陋，惟人无远，用广殷祀，俾夷为华，化及民也。率是大道，丛于厥躬，天地变化，我得其正，其大人欤？

　　 wū hū!dāng qí zhōu shí wèi zhì，yīn sì wèi tiǎn，bǐ gàn yǐ sǐ，wēi zǐ yǐ qù，xiàng shǐ zhòu è wèi rěn ér zì bì，wǔ gēng niàn luàn yǐ tú cún，guó wú qí rén，shuí yǔ xìng lǐ?shì gù rén shì zhī huò rán zhě yě。rán zé xiān shēng yǐn rěn ér wèi cǐ，qí yǒu zhì yú sī hū?

　　呜乎！当其周时未至，殷祀未殄，比干已死，微子已去，向使纣恶未稔而自毙，武庚念乱以图存，国无其人，谁与兴理？是固人事之或然者也。然则先生隐忍而为此，其有志于斯乎？

　　 táng mǒu nián，zuò miào jí jùn，suì shí zhì sì，jiā xiān shēng dú liè yú yì xiàng，zuò shì sòng yún:

　　唐某年，作庙汲郡，岁时致祀，嘉先生独列于易象，作是颂云：

　　 méng nàn yǐ zhèng，shòu shèng yǐ mó。zōng sì yòng fán，yí mín qí sū。xiàn xiàn dà rén，xiǎn huì bù yú。shèng rén zhī rén，dào hé lóng wū。míng zhé zài gōng，bù lòu wèi nú。chōng ràng jū lǐ，bù yíng chēng gū。gāo ér wú wēi，bēi bù kě yú。fēi sǐ fēi qù，yǒu huái gù dū。shí qū ér shēn，zú wèi shì mó。yì xiàng shì liè，wén wáng wèi tú。dà míng xuān zhāo，chóng sì shì fú。gǔ quē sòng cí，jì zài hòu rú。

　　蒙难以正，授圣以谟。宗祀用繁，夷民其苏。宪宪大人，显晦不渝。圣人之仁，道合隆污。明哲在躬，不陋为奴。冲让居礼，不盈称孤。高而无危，卑不可逾。非死非去，有怀故都。时诎而伸，卒为世模。易象是列，文王为徒。大明宣昭，崇祀式孚。古阙颂辞，继在后儒。