于令仪诲人

拼音版、注音及读音

　　 cáo zhōu yú lìng yí zhě，shì jǐng rén yě，zhǎng hòu bù wǔ wù，wǎn nián jiā pō fēng fù。yī xī，dào rù qí shì，zhū zǐ qín zhī，nǎi lín zi yě。lìng yí yuē:" rǔ sù guǎ huǐ，hé kǔ ér wèi dào xié?" yuē:" pò yú pín ěr!" wèn qí suǒ yù，yuē:" dé shí qiān zú yǐ yī shí。" rú qí yù yǔ zhī。jì qù，fù hū zhī，dào dà kǒng。wèi yuē:" rǔ pín shén，yè fù shí qiān yǐ guī，kǒng wéi rén suǒ jí。liú zhī，zhì míng shǐ qù。quot dào dà gǎn kuì，zú wèi liáng mín。xiāng lǐ chēng jūn wéi shàn shì。jūn zé zǐ zhí zhī xiù zhě，qǐ xué shì，yán míng rú yǐ yē zhī，zizhí jié fǎng jǔ jìn shì dì，jīn wèi cáo nán lìng zú。
　　曹州于令仪者，市井人也，长厚不忤物，晚年家颇丰富。一夕，盗入其室，诸子擒之，乃邻子也。令仪曰：“汝素寡悔，何苦而为盗邪？”曰：“迫于贫耳！”问其所欲，曰：“得十千足以衣食。”如其欲与之。既去，复呼之，盗大恐。谓曰：“汝贫甚，夜负十千以归，恐为人所诘。留之，至明使去。"盗大感愧，卒为良民。乡里称君为善士。君择子侄之秀者，起学室，延名儒以掖之，子、侄杰仿举进士第，今为曹南令族。