信陵君窃符救赵

拼音版、注音及读音

　　 wèi gōng zǐ wú jì zhě，wèi zhāo wáng shǎo zǐ，ér wèi ān lí wáng yì mǔ dì yě。zhāo wáng hōng，ān lí wáng jí wèi，fēng gōng zǐ wèi xìn líng jūn。

　　魏公子无忌者，魏昭王少子，而魏安釐王异母弟也。昭王薨，安釐王即位，封公子为信陵君。

　　 gōng zǐ wéi rén，rén ér xià shì ，shì wú xián bù xiào，jiē qiān ér lǐ jiāo zhī，bù gǎn yǐ qí fù guì jiāo shì。shì yǐ cǐ fāng shù qiān lǐ zhēng wǎng guī zhī，zhì shí kè sān qiān。dàng shì shí，zhū hóu yǐ gōng zǐ xián，duō kè，bù gǎn jiā bīng móu wèi shí yú nián。

　　公子为人，仁而下士 ，士无贤不肖，皆谦而礼交之，不敢以其富贵骄士。士以此方数千里争往归之，致食客三千。当是时，诸侯以公子贤，多客，不敢加兵谋魏十余年。

　　 wèi yǒu yǐn shì yuē hóu yíng，nián qī shí，jiā pín，wèi dà liáng yí mén jiān zhě。gōng zǐ wén zhī，wǎng qǐng，yù hòu yí zhī。bù kěn shòu，yuē:" chén xiū shēn jié xíng shù shí nián，zhōng bù yǐ jiān mén kùn gù ér shòu gōng zǐ cái。" gōng zǐ yú shì nǎi zhì jiǔ，dà huì bīn kè。zuò dìng，gōng zǐ cóng chē qí，xū zuǒ，zì yíng yí mén hóu shēng。hóu shēng shè bì yì guān，zhí shàng zài gōng zǐ shàng zuò，bù ràng，yù yǐ guān gōng zǐ。gōng zǐ zhí pèi yù gōng。hóu shēng yòu wèi gōng zǐ yuē:" chén yǒu kè zài shì tú zhōng，yuán wǎng chē qí guò zhī。" gōng zǐ yǐn chē rù shì，hóu shēng xià，jiàn qí kè zhū hài，bǐ ní，gù jiǔ lì yǔ qí kè yǔ，wēi chá gōng zǐ，gōng zǐ yán sè yù hé。dàng shì shí，wèi jiàng xiàng zōng shì bīn kè mǎn táng，dài gōng zǐ jǔ jiǔ shì rén jiē guān gōng zǐ zhí pèi。cóng qí jiē qiè mà hóu shēng。hóu shēng shì gōng zǐ sè zhōng bù biàn，nǎi xiè kè jiù chē。zhì jiā，gōng zǐ yǐn hóu shēng zuò shàng zuò，biàn zàn bīn kè，bīn kè jiē jīng。jiǔ hān，gōng zǐ qǐ，wèi shòu hóu shēng qián。hóu shēng yīn wèi gōng zǐ yuē:" jīn rì yíng zhī wèi gōng zǐ yì zú yǐ!yíng nǎi yí mén bào guān zhě yě，ér gōng zǐ qīn wǎng chē qí zì yíng yíng，yú zhòng rén guǎng zuò zhī zhōng，bù yí yǒu suǒ guò，jīn gōng zǐ gù guò zhī。yíng yù jiù gōng zǐ zhī míng，gù jiǔ lì gōng zǐ chē qí shì zhōng，guò kè，yǐ guān gōng zǐ，gōng zǐ yù gōng。shì rén jiē yǐ yíng wèi xiǎo rén，ér yǐ gōng zǐ wèi zhǎng zhě，néng xià shì yě。

　　魏有隐士曰侯嬴，年七十，家贫，为大梁夷门监者。公子闻之，往请，欲厚遗之。不肯受，曰：“臣修身洁行数十年，终不以监门困故而受公子财。”公子于是乃置酒，大会宾客。坐定，公子从车骑，虚左，自迎夷门侯生。侯生摄敝衣冠，直上载公子上坐，不让，欲以观公子。公子执辔愈恭。侯生又谓公子曰：“臣有客在市屠中，原枉车骑过之。”公子引车入市，侯生下，见其客朱亥，俾倪，故久立与其客语，微察公子，公子颜色愈和。当是时，魏将相宗室宾客满堂，待公子举酒；市人皆观公子执辔。从骑皆窃骂侯生。侯生视公子色终不变，乃谢客就车。至家，公子引侯生坐上坐，遍赞宾客，宾客皆惊。酒酣，公子起，为寿侯生前。侯生因谓公子曰：“今日嬴之为公子亦足矣！嬴乃夷门报关者也，而公子亲枉车骑自迎嬴，于众人广坐之中，不宜有所过，今公子故过之。嬴欲就公子之名，故久立公子车骑市中，过客，以观公子，公子愈恭。市人皆以嬴为小人，而以公子为长者，能下士也。

　　 yú shì bà jiǔ，hóu shēng suì wèi shàng kè。

　　于是罢酒，侯生遂为上客。

　　 hóu shēng wèi gōng zǐ yuē:" chén suǒ guò tú zhě zhū hài，cǐ zi xián zhě，shì mò néng zhī，gù yǐn tú jiān ěr。" gōng zǐ wǎng，shù qǐng zhī，zhū hài gù bù fù xiè。gōng zǐ guài zhī。

　　侯生谓公子曰：“臣所过屠者朱亥，此子贤者，世莫能知，故隐屠间耳。”公子往，数请之，朱亥故不复谢。公子怪之。

　　 wèi ān lí wáng èr shí nián，qín zhāo wáng yǐ pò zhào cháng píng jūn，yòu jìn bīng wéi hán dān gōng。zi zǐ wèi zhào huì wén wáng dì píng yuán jūn fū rén，shù yí wèi wáng jí gōng zǐ shū，qǐng jiù yǔ wèi。wèi wáng shǐ jiāng jūn jìn bǐ jiāng shí wàn zhòng jiù zhào。qín wáng shǐ shǐ zhě gào wèi wáng yuē:" wú gōng zhào，dàn mù qiě xià，ér zhū hóu gǎn jiù zhào zhě，yǐ bá zhào，bì yí bīng xiān jī zhī。" wèi wáng kǒng，shǐ rén zhǐ jìn bǐ，liú jūn bì yè，míng wéi jiù zhào，shí chí liǎng duān yǐ guān wàng。píng yuán jūn shǐ zhě guān gài xiāng shǔ yú wèi，ràng wèi gōng zǐ yuē:" shèng suǒ yǐ zì fù wèi hūn yīn zhě，yǐ gōng zǐ zhī gāo yì，wèi néng jí rén zhī kùn。jīn hán dān dàn mù jiàng qín ér wèi jiù bù zhì，ān zài gōng zǐ néng jí rén zhī kùn yě!qiě gōng zǐ zòng qīng shèng，qì zhī jiàng qín，dú bù lián gōng zǐ zǐ xié?" gōng zǐ huàn zhī，shù qǐng wèi wáng，jí bīn kè biàn shì shuō wáng wàn duān。wèi wáng wèi qín。zhōng bù tīng gōng zǐ。

　　魏安釐王二十年，秦昭王已破赵长平军，又进兵围邯郸)公。子姊为赵惠文王弟平原君夫人，数遗魏王及公子书，请救语魏。魏王使将军晋鄙将十万众救赵。秦王使使者告魏王曰：“吾攻赵，旦暮且下，而诸侯敢救赵者，已拔赵，必移兵先击之。”魏王恐，使人止晋鄙，留军壁邺，名为救赵，实持两端以观望。平原君使者冠盖相属于魏，让魏公子曰：“胜所以自附为婚姻者，以公子之高义，为能急人之困。今邯郸旦暮降秦而魏救不至，安在公子能急人之困也！且公子纵轻胜，弃之降秦，独不怜公子姊邪？”公子患之，数请魏王，及宾客辨士说王万端。魏王畏秦。终不听公子。

　　 gōng zǐ zì dù zhōng bù néng dé zhī yú wáng，jì bù dú shēng ér lìng zhào wáng，nǎi qǐng bīn kè，yuē chē qí bǎi yú chéng，yù yǐ kè wǎng fù qín jūn，yǔ zhào jù sǐ。xíng guò yí mén，jiàn hóu shēng，jù gào suǒ yǐ yù sǐ qín jūn zhuàng。cí jué ér xíng，hóu shēng yuē:" gōng zǐ miǎn zhī yǐ!lǎo chén bù néng cóng。" gōng zǐ xíng shù lǐ，xīn bù kuài，yuē: wú suǒ yǐ dài hóu shēng zhě bèi yǐ，tiān xià mò bù wén，jīn wú qiě sǐ，ér hóu shēng céng wú yī yán bàn cí sòng wǒ，wǒ qǐ yǒu suǒ shī zāi?" fù yǐn chē hái，wèn hóu shēng。hóu shēng xiào yuē:" chén gù zhī gōng zǐ zhī hái yě。" yuē:" gōng zǐ xǐ shì，míng wén tiān xià。jīn yǒu nán，wú tā duān，ér yù fù qín jūn，pì ruò yǐ ròu tóu něi hǔ，hé gōng zhī yǒu zāi?shàng ān shì kè?rán gōng zǐ yù chén hòu，gōng zǐ wǎng ér chén bù sòng，yǐ shì zhī gōng zǐ hèn zhī fù fǎn yě。" gōng zǐ zài bài，yīn wèn。hóu shēng nǎi píng rén jiān yǔ yuē:" yíng wén jìn bǐ zhī bīng fú cháng zài wáng wò nèi，ér rú jī zuì xìng，chū rù wáng wò nèi，lì néng qiè zhī。yíng wén rú jī fù wéi rén suǒ shā，rú jī zī zhī sān nián，zì wáng yǐ xià，yù qiú bào qí fù chóu，mò néng dé。rú jī wèi gōng zǐ qì，gōng zǐ shǐ kè zhǎn qí chóu tóu，jìng jìn rú jī。rú jī zhī yù wèi gōng zǐ sǐ，wú suǒ cí，gù wèi yǒu lù ěr。gōng zǐ chéng yī kāi kǒu qǐng rú jī，rú jī bì xǔ nuò，zé dé hǔ fú duó jìn bǐ jūn，běi jiù zhào ér xī què qín，cǐ wǔ bà zhī fá yě。" gōng zǐ cóng qí jì，qǐng rú jī。rú jī guǒ dào bīng fú yǔ gōng zǐ。

　　公子自度终不能得之于王，计不独生而令赵亡，乃请宾客，约车骑百余乘，欲以客往赴秦军，与赵俱死。行过夷门，见侯生，具告所以欲死秦军状。辞决而行，侯生曰：“公子勉之矣！老臣不能从。”公子行数里，心不快，曰：吾所以待侯生者备矣，天下莫不闻，今吾且死，而侯生曾无一言半辞送我，我岂有所失哉？”复引车还，问侯生。侯生笑曰：“臣故知公子之还也。”曰：“公子喜士，名闻天下。今有难，无他端，而欲赴秦军，譬若以肉投馁虎，何功之有哉？尚安事客？然公子遇臣厚，公子往而臣不送，以是知公子恨之复返也。”公子再拜，因问。侯生乃屏人间语曰：“嬴闻晋鄙之兵符常在王卧内，而如姬最幸，出入王卧内，力能窃之。嬴闻如姬父为人所杀，如姬资之三年，自王以下，欲求报其父仇，莫能得。如姬为公子泣，公子使客斩其仇头，敬进如姬。如姬之欲为公子死，无所辞，顾未有路耳。公子诚一开口请如姬，如姬必许诺，则得虎符夺晋鄙军，北救赵而西却秦，此五霸之伐也。”公子从其计，请如姬。如姬果盗兵符与公子。

　　 gōng zǐ xíng，hóu shēng yuē:" jiāng zài wài，zhǔ lìng yǒu suǒ bù shòu，yǐ biàn guó jiā。gōng zǐ jí hé fú，ér jìn bǐ bù shòu gōng zǐ bīng，ér fù qǐng zhī，shì bì wēi yǐ。chén kè tú zhě zhū hài kě yǔ jù，cǐ rén lì shì。jìn bǐ tīng，dà shàn bù tīng，kě shǐ jī zhī。yú shì gōng zǐ qì shēng yuē:" gōng zǐ wèi sǐ xié?hé qì yě?" gōng zǐ yuē:" jìn bǐ huō zé sù jiàng，wǎng kǒng bù tīng，bì dāng shā zhī，shì yǐ qì ěr，qǐ wèi sǐ zāi?" yú shì gōng zǐ qǐng zhū hài。zhū hài xiào yuē:" chén nǎi shì jǐng gǔ dāo tú zhě，ér gōng zǐ qīn shù cún zhī，suǒ yǐ bù bào xiè zhě，yǐ wéi xiǎo lǐ wú suǒ yòng。jīn gōng zǐ yǒu jí，cǐ nǎi chén xiào mìng zhī qiū yě。" suì yǔ gōng zǐ jù。gōng zǐ guò xiè hóu shēng。hóu shēng yuē:" chén yí cóng，lǎo bù néng，qǐng shù gōng zǐ xíng rì，yǐ zhì jìn bǐ jūn zhī rì běi xiāng zì jǐng，yǐ sòng gōng zǐ。" gōng zǐ suì xíng。

　　公子行，侯生曰：“将在外，主令有所不受，以便国家。公子即合符，而晋鄙不授公子兵，而复请之，事必危矣。臣客屠者朱亥可与俱，此人力士。晋鄙听，大善；不听，可使击之。于是公子泣生曰：“公子畏死邪？何泣也？”公子曰：“晋鄙嚄唶宿将，往恐不听，必当杀之，是以泣耳，岂畏死哉？”于是公子请朱亥。朱亥笑曰：“臣乃市井鼓刀屠者，而公子亲数存之，所以不报谢者，以为小礼无所用。今公子有急，此乃臣效命之秋也。”遂与公子俱。公子过谢侯生。侯生曰：“臣宜从，老不能，请数公子行日，以至晋鄙军之日北乡自刭，以送公子。”公子遂行。

　　 zhì yè，jiǎo wèi wáng lìng dài jìn bǐ。jìn bǐ hé fú，yí zhī，jǔ shǒu shì gōng zǐ yuē:" jīn wú yōng shí wàn zhī zhòng，tún yú jìng shàng，guó zhī zhòng rèn。jīn dān chē lái dài zhī，hé rú zāi?" yù wú tīng。zhū hài xiù sì shí jīn tiě chuí chuí shā jìn bǐ。gōng zǐ suì jiāng jìn bǐ jūn。lè bīng，xià lìng jūn zhōng yuē:" fù zǐ jù zài jūn zhōng，fù guī。xiōng dì jù zài jūn zhōng，xiōng guī。dú zǐ wú xiōng dì，guī yǎng。" dé xuǎn bīng bā wàn rén，jìn bīng jī qín jūn。qín jūn jiě qù，suì jiù hán dān，cún zhào。zhào wáng jí píng yuán jūn zì yíng gōng zǐ yú jiè，píng yuán jūn fù lán shǐ wèi gōng zǐ xiān yǐn。zhào wáng zài bài yuē:" zì gǔ xián rén，wèi yǒu jí gōng zǐ zhě yě!" dāng cǐ zhī shí，píng yuán jūn bù gǎn zì bǐ yú rén。

　　至邺，矫魏王令代晋鄙。晋鄙合符，疑之，举手视公子曰：“今吾拥十万之众，屯于境上，国之重任。今单车来代之，何如哉？”欲无听。朱亥袖四十斤铁椎椎杀晋鄙。公子遂将晋鄙军。勒兵，下令军中曰：“父子俱在军中，父归。兄弟俱在军中，兄归。独子无兄弟，归养。”得选兵八万人，进兵击秦军。秦军解去，遂救邯郸，存赵。赵王及平原君自迎公子于界，平原君负栏矢为公子先引。赵王再拜曰：“自古贤人，未有及公子者也！”当此之时，平原君不敢自比于人。

　　 gōng zǐ yǔ hóu shēng jué，zhì jūn，hóu shēng guǒ běi xiāng zì jǐng。

　　公子与侯生决，至军，侯生果北乡自刭。

　　 wèi wáng nù gōng zǐ zhī dào qí bīng fú，jiǎo shā jìn bǐ，gōng zǐ yì zì zhī yě。yǐ què qín cún zhào，shǐ qiāng qiāng qí jūn guī wèi，ér gōng zǐ dú yǔ kè liú zhào。

　　魏王怒公子之盗其兵符，矫杀晋鄙，公子亦自知也。已却秦存赵，使将将其军归魏，而公子独与客留赵。